Անձրեւը

Անձրեւը նոյնն է, ընկալումը՝ տարբեր:
Մայիսը Մարտ ամսուան հետ դերերու փոխանակում կատարեր է կարծես, եւ անոր «խենթութիւնը» իր վրայ՝ կրեր:
Յորդառատ անձրեւին տակ ամէն կողմ թափթաց է: Այդ անձրեւոտ երկնքին տակ, մարդ կայ թախիծով կը համակուի, մարդ ալ կայ՝ հրճուանքով:
Այն մարդը, որ մռայլ տրամադրութեամբ կը պարուրուի, կ'ըլլայ անձեռնհաս ու անգործունեայ: Կը սեղմուի իր պատեանին մէջ եւ կ'իյնայ պայծառ օրերու յիշողութեան գիրկը ու կարօտի զգացումով անհամբեր կը սպասէ վառ արեգակնային օրերուն: 
Իսկ այն անձը, որ հրճուանք կ'ապրի ՝ ի տես անձրեւային ամպոտ երկնքին, առանց կաշկանդումի կը շարունակէ իր ուղին, որովհետեւ օրհնութիւն կը համարէ երկինքէն տեղացող իւրաքանչիւր կաթիլ եւ կը հաւատայ այն համոզումին, թէ ՝ ի՜նչ ծիածան առանց անձրեւի...: 
Անձրեւը իր կարգին կը շլմորի. Իրմէ արցո՞ւնք, թէ շնորհքն է որ կը ծորի...:
Սօսի Մ.Տ.