Ի՛նչ հաճելի է այսօր Երևանը։
Վերամուտ է։ Ամբողջ քաղաքի համար տօնական օր։ Գունագեղ փուչիկները զարդարած են ամէն կողմ, նոյնիսկ հանրակառքերը փուչիկներ կախած կը բաժանեկցին քաղաքի ուրախութեան։
Դպրոցներու դէմէն կ՛անցնիմ։ Արդէն երաժշտութեան ձայնն ու մարդոց բազմութիւնը կը յուշեն այնտեղ, քիչ մը անդին դպրոցի գոյութեան մասին։ Ծնողները տօնական այս օրուան համար գեղեցիկ հագած, իրենց զաւակներու ձեռքէն բռնած ու ծաղկեփունչերով ուրախ-զուարթ կը յառաջանան դպրոցներու դարպասներուն մօտ։ Մտքովս կ՛արտասանեմ «բարի վերամուտ հայրենիքիս բոլոր զաւակներուն, միշտ ժպտաք»։
Ուրախութեամբ կը յիշեմ մեր անցեալի դպրոցական վերամուտերը։ Այո, այս անգամ ուրախութեամբ։ Ուրախ եմ, որ ես ալ ապրած եմ վերամուտի երջանկաշատ պահերը, աշակերտներու անմեղ աշխարհին հետ շփում ունեցած, անոնց հոգեկան խռովքները կիսած, յուզուած ու երջանկացած անոնց հետ։ Շատ քաղցր յուշեր։
Յաճախ աշակերտներուս կը հանդիպիմ Երևանի գեղեցիկ փողոցներուն մէջ։ «Օրիորդ, նոյն ժպիտն է ձեր դէմքին» կ՛արտայայտուին։
Այո, նոյնն է։ Նոյնն ալ պիտի մնայ։ Կորուստի ցաւը, կարօտի կսկիծը խեղդելով պիտի ժպտանք։ Մենք մեր ազատ կամքով լքեցինք մեր կալուածները։ Մեր կեանքի փրկութիւնն էր առաջնայինը, մեր զաւակները արժանի են ամէն զոհողութեան։ Իրենց տեսածն ու ապրածը ծանրօրէն դրոշմուած է իրենց հոգիներուն մէջ։ Մեր պարտականութիւնն է այդ ծանրութիւնը թեթևցնել, ժպտալ իրենց դէմքին, ուրախացնել և զգացնել կեանքի հաճելի պահերը։ Կեանքը ամէն օր հաճելի և անհաճոյ անակնկալներ կը պատրաստէ մեզի։ Միայն ժպիտով կարելի է յաղթահարել բոլոր խոչընդոտները։
Բարի վերամուտ աշխարհի բոլոր փոքրիկներուն։
No comments:
Post a Comment