Շատ պարզ է, որ մարդու համար ամենասիրելին կեանքն է: Ըսած են եւ կը շեշտենք, որ կեանքը պայքար է, կեանքը ինքնանպատակ չէ, այլ մարդկային հասարակութեան կեանքը բարելաւելու համար անընդհատ գործել ու ստեղծագործել է , կինսախինդ մղումով:
Ուրեմն կեանքը բարւոքելու ձգտումը կ'ենթադրէ մարդկային աճի բարձրացում, բայց ոչ բոլոր միջավայրերու մէջ գոյութիւն ունի զարգացած եւ առողջ բնակչութիւն:
Վերջին մարդահամարի տուեալներով մեր մոլորակին վրայ կ'ապրին5,6 միլիառ մարդ եւ հետաքրքրականը այն է, որ բոլոր պետութիւններն ու գիտական շրջանակներուն լրջօրէն կը մտահոգէ, թէ մարդկային այս արագ աճը եթէ շարունակուի, ուրեմն ընդամէնը 50 տարուայ մէջ բնակչութիւնը պիտի կրկնապատկուի:Ներկայիս աշխարհի բնակչութեան տարեկան աճը կը կազմէ 1,7% տոկոս, այսինքն ամէն տարի 93-94 միլիոն մարդ կը ծնի աշխարհի վրայ:
ՄԱկ-ը ամէն տարի 500 միլիոն Ամերիկեան տոլար կը տրամադրէ«Միջազգային ընտանեկան ծրագիր»ի համար, նոյն նպատակով աշխարհի բոլոր երկիրներու հաւաքած եւ իրագործած գումարն է 4,6 միլիառ տոլար: Ուրեմն լուրջ եւ հետեւողական աշխատանք կը տարուի, որպէսզի բնակչութեան աճը ըստ երկրի պայմաններուն ըլլայ կանոնաւոր եւ բնականոն, ուր մանաւանդ արագընթաց աճը թերզարգացած երկիրներու մէջ կը խանգարէ միջազգային առումով ընդունուած աճի բոլոր չափանիշերը:
Այստեղ ի՞նչն է ամենաուշագրաւն ու անլուծելին, որ վերոյիշեալ գումարները, որոնք կը ծախսուին՝ բնակչութեան աճի, բժշկութեան, գիտութեան տարբեր բնագաւառներուն եւ այլ աւելի լաւ ապրելու ու նպատակներ իրագործելու համար, անհամեմատելիօրէն ոչինչ են այն հսկայական ( անհաւատալի) գումարներուն հանդէպ, որոնք կը ծախսուին՝ զինուորական, զէնքի արտադրութեան, պատերազմներու համար:
Մեծ հարցականը կը ծագի, արդեօք վերջին դարու պատերազմները մարդկութեան աճի նուազեցմա՞ն ծառայած են...,թէ նոյնինքն ժողովուրդներու պատուհաս դարձած են այդ պատերազմները...եւ ապա յարատեւ պահանջք դարձած, որպէսզի կատարեն այս կամ այն պետութեան քաղաքական « մեծ» շահերը...պետութիւններ, որոնք «մարդկային բարձր իտէալներ»է կը ճառեն, որոնք շփոթած են՝ ճշմարտութիւնը, արդարութիւնը, մարդկայնութիւնը, անկեղծութիւնը,խիզախումն ու իրաւունքը...անբարոյութեան, դաժանութեան, շահախնդրութեան, խառնակչութեան հետ:
Այսպիսով՝ մարդկային գեղեցիկ, երջանիկ ու յարատեւ, վեհ կեանքի սիրոյն կը պայքարինք, բայց մեծերը՝ կը քանդեն, կը սպաննեն, կ'ոչնչացնեն մարդ էակին բազում միլիոններով: Եւ դեռ կը զարմանանք, թէ առանց սպառազինումը դադրեցնելու կամ գոնէ նուազեցնելու, ինչպէս կը կազմակերպեն՝ խաղաղութեան աճի, գիտութեան, կենդանիներու պահպանման նուիրուած մեծ խորհրդաժողովներ: Այս բոլորը միթէ՞ մարդու եւ կեանքի համար են...երբ միւս կողմէ դաժանաբար պատերազմները կը շարունակուին, երբ սպանդը իր տարատեսակներով չէ դադրած, եւ թերեւս չդադրի ..ծիծաղելի է..., իսկապէս հակասական եւ անգութ աշխարհ: Արդարեւ հարազատ մարդասիրութիւնն ու բարութիւնը կը պակսի, կը նուազի քաղաքակիրթ աշխարհին: Ժ.Ժ.Ռուսոն ըսած է.« Մարդիկ, եղէք ՄԱՐԴԿԱՅԻՆ: Այդ ձեր առաջին եւ ամենաէական պարտականութիւնն է»:
ՅՈՎՍԷՓ ՆԱԼՊԱՆՏԵԱՆ
No comments:
Post a Comment